ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΑΙ
...
ΧΟ. ὦ, ὦ, ὥρα δή, ὦ φίλαι γυναῖκες, εἴπερ μέλλομεν τὸ χρῆμα δρᾶν, ἐπὶ τὸ 
δεῖπνον ὑπανακινεῖν. Κρητικῶς οὖν τὼ πόδε καὶ σὺ κίνει.  ΗΜ. τοῦτο δρῶ.
ΧΟ. καὶ τάσδε νῦν λαγαρὰς τοῖν σκελίσκοιν τὸν ῥυθμόν. τάχα γὰρ ἔπεισι 
λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών. 
σὺ δὲ ταῦτ᾿ ἀκροασάμενος ταχὺ καὶ ταχέως λαβὲ τρύβλιον. εἶτα κόνισαι λαβὼν 
λέκιθον, ἵν᾿ ἐπιδειπνῇς.
ΗΜ. ἀλλὰ λαιμάττουσί που.
ΧΟ. αἴρεσθ᾿ ἄνω, ἰαί, εὐαί, δειπνήσομεν, εὐοῖ, εὐαί, εὐαί, ὡς ἐπὶ νίκῃ. εὐαί 
εὐαί εὐαί εὐαί.

Source:
Wilhelm Dindorf (ed.) (1846). “Poetarum scenicorum Graecorum: Aeschyli, 
Sophoclis, Euripidis, et Aristophanis fabulae quae exstant omnes, cum 
deperditarum fabularum fragmentis necnon caeteris eorum scriptis”, J. Abrams 
et C. Richards. pp. 707f.